در این گزارش آمده است: «هدف اصلی فتح رفح نیست، بلکه «جلوگیری از سلاح و قاچاق آن است».
پروتکل کنونی بین اسرائیل و مصر، که پس از خروج اسراییل سربازان و شهرک نشینان خود از غزه در سال 2005، مورد توافق قرار گرفت، مصر را موظف می کند تا با نیرویی متشکل از 750 سرباز مجهز به مبارزه با تروریسم و قاچاق، از مرزها محافظت کند. مقامات اسرائیلی می گویند که این توافق منسوخ شده است، به ویژه به این دلیل که حماس کنترل این منطقه را در سال 2007 به دست گرفت و آقای نتانیاهو قول داده است که امنیت را در امتداد مرز بازگرداند. مصر می‌گوید که اقدامات جدی برای تامین امنیت منطقه و از بین بردن تونل‌ها انجام داده است و برخی از قاچاق‌ها به غزه نیز از اسرائیل می‌آیند.
دیا رشوان، سخنگوی ارشد مصر روز سه شنبه گفت: «اکنون سه مانع بین سینا و رفح فلسطین وجود دارد که هرگونه عملیات قاچاق با آنها، چه در بالای زمین و چه در زیر زمین غیرممکن است».
با این حال، ایالات متحده در توافقی بین مصر و اسرائیل برای ایجاد سدی پیشرفته‌تر از نظر فناوری در سمت مصری مرز میانجیگری می‌کند که توسط واشنگتن تامین مالی می‌شود و می‌تواند از راه دور توسط ایالات متحده و اسرائیل نظارت شود.
اگر اسرائیل رفح را بگیرد و مرزها را ایمن کند، این سوال که بعد از پایان جنگ چه کسی بر غزه حکومت خواهد کرد، بی پاسخ می ماند. لارنس فریدمن، استاد بازنشسته مطالعات نظامی در کینگز کالج لندن، گفت: «کلید ایمن نگه داشتن غزه برای اسرائیلی‌ها و در این مورد مردم غزه، این است که پس از جنگ چه اتفاقی می‌افتد».
آقای فریدمن در ایمیلی نوشت: «فقدان یک بعد سیاسی معتبر در استراتژی اسرائیل از ابتدا آشکارترین نقص آن بوده است. وی افزود، اسرائیل در ارزیابی تأثیر تلفات سنگین غیرنظامیان بر شهرت خود ناکام ماند و نتوانست برنامه ای برای دولت غزه و بازسازی آن تهیه کند که “ضروری برای جلوگیری از بازگشت حماس به مواضع قبلی خود است.”